هجوم به دشمن
[صفحه 88] دشمن دشمن است و حمله ميکند، و تنها به خاطر تدارک نيرو هجوم خود را به تاخير مياندازد. هنگاميکه امام علي (ع) خبردار شد که معاويه با رشوه، عمرو بن عاص را با خود همراه نموده و با وي پيمان نامقدسي بسته است تا با همکاري يکديگر پايههاي حکومت غاصبانهي معاويه را استوار کنند، به آرايش نيروهاي خود پرداخت. امام (ع) در اين باره ميفرمايد: ... و لم يبايع حتي شرط ان يوتيه علي البيعه ثمنا، فلا ظفرت يد البائع، و خزيت امانه المبتاع، فخذوا للحرب اهبتها، و اعدوا لها عدتها، فقد شب لظاها، و علا سناها، و استشعروا الصبر فانه ادعيالي النصر. «... و او (عمرو بن عاص) بيعت نکرد مگر آنکه بهاي اين معامله بستاند. شکسته باد دست چنين فروشندهاي و ننگ بر چنين خريداري! اينک ساز و برگ جنگ فراهم سازيد و آمادهي پيکار باشيد، که آتش جنگ زبانه کشيده و سوزش آن شدت گرفته است. بردباري پيشه کنيد و پايداري را شعار خود سازيد که شما را به پيروزي راهبر خواهد بود.»[1]. امام جنگ را محصول يک رشته از عمليات قبلي ميداند، و بنا [صفحه 89] بر توصيهي او انسان بايد به محض مشاهدهي نخستين نمودهاي آن خود را براي نبرد آماده کند، هر چند که اين نمود تنها ديدار سران دشمن باشد.
هنگاميکه دشمن به گردآوري نيرو آغاز ميکند، براي جنگ مهيا شويد.
صفحه 88، 89.