خلع سلاح دشمن
دشمن را (چه از افراد ملت باشد، چه از مقامات دولتي و چه در صف دشمنان) بايد با زور و به قاعده به سر جاي خود نشاند و در سرکوب او بايد تمام روشهاي مناسب را به کار برد. در هنگام درگيري پيکار با دشمن ضروري است... اما قبل از درگيري لازم است که او را از سلاحش محروم سازيم... هرگاه دشمن از مال و جنگ افزار برخوردار باشد، ضرورت دارد پيش از آنکه آنها را عليه ما به کار اندازد، از چنگش بيرون بياوريم... امام علي (ع) دربارهي اخذ ماليات به کارگزاران خويش چنين ميفرمايد: و لا تمسن مال احد من الناس مصل و لا معاهد الا ان تجدوا فرسا او سلاحا يعدي به علي اهل الاسلام، فانه لا يبنغي للمسلم [صفحه 79] ان يدع ذلک في ايدي اعداء الاسلام فيکون شوکه عليه، و لا تدخروا انفسکم نصيحه، و لا الجند حسن سيره،... «و به مال هيچکس، چه از آنان که نمازگزارند و چه آنان که هم پيمانند، دست نيالائيد، مگر آنکه اسب ياس لاحي داشته باشند که بدان به مسلمانان تعدي کند، چه مسلمان را نشايد که وسيلهي برتري جوئي و قدرت طلبي را در دست دشمنان مسلمان باقي گذارد. از همفکري با يکديگر خودداري نکنيد (و در هر زمان به حال خود رسيدگي کنيد) و از خوشرفتاري با سپاهيان و ياري به مردم و قدرت بخشيدن به دين خدا بازنايستيد. و در راه پروردگار آنچه بر شما واجب گردانيده انجام دهيد که خداي سبحان از ما و شما خواسته است که با تلاش خود سپاس وي را بجاي آوريم (و در اجابت امر وي به اطاعت زباني، بسنده نکنيم) و دين حق را با آنچه در توان داريم ياري کنيم، و هيچ قدرتي نيست مگر از جانب خدا.»[1].
دشمن کسي است که درحال حاضر با ما سر دشمني دارد، يا در آينده، منبع خطري خواهد بود...
صفحه 79.