مستضعفين: آتشافروزان جنگهاي رهائيبخش
[صفحه 69] در جنگهاي معمولي که ملت در برابر دشمن خارجي قرار گيرد، فرزندان اقشار بالاي جامعه در نبرد، گاهي فعالانه شرکت ميکنند. زيرا در چنين جنگهائي سرنوشت آنان نيز رقم زده ميشود و منافعشان ايجاب ميکند که از خود دفاع کنند يا بر دشمن هجوم برند. اما در نبردهاي رهائي بخش... و در پيکارهائي که ملت با زورگويان و جلادان مي رزمد، فرودستان و زحمتکشاني که به فقيرترين اقشار تعلق دارند، وارد کارزار ميشوند و جنگ را پيش ميبرند... زيرا اين افراد از وجدان زنده و بيداري برخوردارند و امتيازات و رفاه مادي وجدان انساني آنان را هنوز تباه نکرده است. امام علي (ع) با اشاره به نبردهائي که در بصره و پيرامون آن ميان زورمندان و انقلابيون در گرفته است چنين ميفرمايد: فتن کقطع الليل المظلم، لا تقوم لها قائمه، و لا ترد لها رايه، تائيکم مزمومه مرحوله: يحفزها فائدها، وي جهدها راکبها، اهلها قوم شديد کلبهم، قليل سلبهم، يجاهد هم في الله قوم اذله عند المتکبرين، في الارض مجهولون، و في السماء معروفون، فويل لک يا بصره عند ذلک من جيش من نقم الله لا رهج له و لا حس، و سيبتلي اهلک بالموت الاحمر، و الجوع الاغبر. «فتنههايي چونان پارههاي شب تيره که هيچ سواري در برابرشان تاب نميآورد، و پرچمهايشان پيوسته افراشته است، به سوي شما روي ميآورند، به سان شتر مهار شده و باربر پشت، که ساربانش به خشم پيش ميراند و سوارش آن را ميتازد. فتنهگران بسيار آزار ميرسانند و اندک غارت ميکنند (تنها هدفشان سيطرهجوئي است). کساني به جهاد با آن [صفحه 70] گردنکشان بر ميخيزند که خوارشان ميدارند، در زمين بينام و نشانند و در آسمان پرآوازه (در اين جهان ظاهرا بيمقدارند اما در نزد خدا مقامي والا دارند). واي بر تو اي بصره، آنگاه که لشگري از عقاب الهي بر تو بتازد! بيهيچ غبار و غوغايي! پس آنگاه مردمانت به مرگ سرخ و خشکسالي دچار ميآيند.»[1].
مجاهدان راه خدا از کدام طبقات اجتماعي بر ميخيزند؟ از بازرگانان؟ از ثروتمندان؟ از توانگران و مقامات ذي نفوذ؟ و يا از...
صفحه 69، 70.