رزمندگان پيروزند











رزمندگان پيروزند



پيروزي از آن رزمندگان است...

اين حقيقتي است که تاريخ آن را ثابت کرده است. هيچ ملتي نيست که توانسته باشد بدون برداشتن سلاح، حقوق از دست رفته‏ي خود را بازيابد.

درست است که سلاح، به آن سرعتي که انسان مايل است همواره او را به هدف نمي‏رساند، اما بايد دانست که بدون سلاح، رسيدن به هيچ هدفي ممکن نيست. و از اين رو تنها راه و چاره آن است که آدمي به سلاح دست يازد، و اگر در زماني کوتاه به مقصود خود نرسد سرانجام خواهد رسيد.

امام علي (ع) پس از آن که آمادگي خود را براي نبرد با سرکشان حق شکن اعلام مي‏دارد، اين حقيقت را آشکار مي‏سازد:

و لعمري ما علي من قتال من خالف الحق و خابط الغي من اذهان و لا ايهان، فاتقوا الله بعاد الله، و فروا الي الله، من الله، و امضو في الذي نهجه لکم، و قوموا بما عصبه بکم، فعلي ضامن لفلجکم اجلا ان لم تمنحوه عاجلا.

«به زندگي‏ام سوگند... من آن نيستم که از نبرد با حق شکنان و فساد گستران سستي ورزم يا با ايشان از در سازش در آيم.

پس اي بندگان خدا، در پيشگاه حق پرهيزگار باشيد...

و از خشم پروردگار به دامن وي پناه بريد...

و در راهي گام برداريد که او مي‏پسندد، و کاري بکنيد که او شما

[صفحه 49]

را بدان مکلف کرده است، و بدانيد که علي پيروزي شما را در آينده تضمين مي‏کند گيرم که هم اکنون به آن نرسيد.»[1].


صفحه 49.








  1. نهج‏البلاغه، خطبه‏ي 24.