رزمندگان پيروزند
اين حقيقتي است که تاريخ آن را ثابت کرده است. هيچ ملتي نيست که توانسته باشد بدون برداشتن سلاح، حقوق از دست رفتهي خود را بازيابد. درست است که سلاح، به آن سرعتي که انسان مايل است همواره او را به هدف نميرساند، اما بايد دانست که بدون سلاح، رسيدن به هيچ هدفي ممکن نيست. و از اين رو تنها راه و چاره آن است که آدمي به سلاح دست يازد، و اگر در زماني کوتاه به مقصود خود نرسد سرانجام خواهد رسيد. امام علي (ع) پس از آن که آمادگي خود را براي نبرد با سرکشان حق شکن اعلام ميدارد، اين حقيقت را آشکار ميسازد: و لعمري ما علي من قتال من خالف الحق و خابط الغي من اذهان و لا ايهان، فاتقوا الله بعاد الله، و فروا الي الله، من الله، و امضو في الذي نهجه لکم، و قوموا بما عصبه بکم، فعلي ضامن لفلجکم اجلا ان لم تمنحوه عاجلا. «به زندگيام سوگند... من آن نيستم که از نبرد با حق شکنان و فساد گستران سستي ورزم يا با ايشان از در سازش در آيم. پس اي بندگان خدا، در پيشگاه حق پرهيزگار باشيد... و از خشم پروردگار به دامن وي پناه بريد... و در راهي گام برداريد که او ميپسندد، و کاري بکنيد که او شما [صفحه 49] را بدان مکلف کرده است، و بدانيد که علي پيروزي شما را در آينده تضمين ميکند گيرم که هم اکنون به آن نرسيد.»[1].
پيروزي از آن رزمندگان است...
صفحه 49.