ويژگيهاي انقلابيون
يک انقلابي، بايد قادر به تحمل دشوارترين شرايط مبارزه باشد. در ميان انقلابيون بايد روح برادري، احترام به مقررات و فضايل انساني حاکم باشد. همچنين بايد از وظايفي که بر عهدهي اوست آگاهي کامل داشته باشد. اما دربارهي فعاليت زيرزميني: از اين فعاليت هيچکس غير از انقلابيون نبايد بوئي ببرد. بنابر همين قاعده آنها در ظاهر و در نظر ديگران افراد پراکندهاي هستند، اما در واقع رابطهي آنها از برادري هم [صفحه 46] عميقتر است. امام علي (ع) به مردي به نام «نوف شامي» چنين ميگويد: شيعتي- يانوف- الذبل الشفاه، الخمص البطون، رهبان في الليل، اسد في النهار. اذا جنهم الليل ازروا علي الاوساط، و ارتدوا علي الاطراف، و حضوا الاقدام، و افترشوا الجباه، و اذا... «اي نوف! شيعهي من لبانشان خشک و شکمهايشان (از زهد) به پشت چسبيده است. شامگاهان راهبند و به هنگام روز (در نبرد با دشمن) شير ژيانند. شبها از جمع دور ميشوند و گوشه ميگيرند و پاي برهنه ميکنند و پيشاني به خاک ميسايند. و روزها بردبارند (همه دشواريهاي مبارزه را تحمل ميکنند) و (به وظايف خويش) آگاهند، نيکرفتار و پرهيزکارند. زمين را چون فرشي گرامي ميدارند و آب را گوارا. و قرآن شعار ايشان است. (و در شرايط مبارزهي مخفيانه) به هنگام ديدار آشنا نمينمايند و در وقت غيبت ناپديد نميشوند. مومنان را بزرگ ميدارند و از گناهکاران دوري ميجويند. از آنان بدي به کسي نميرسد (زيرا به چيزي طمع نبستهاند)، دلهايشان (از بار رنج مردمان) غمگين، نيازهايشان (به خاطر آسان گيري) اندک است. روحشان پاک است (و به شهوتها ميدان نميدهند) بدنهايشان جداگانه (و به ظاهر پراکندهاند) اما دلهايشان يگانه است (چرا که به خاطر آرمان يگانهاي ميرزمند.) اي نوف! به خدا سوگند که شيعهي من چنين کساني هستند!»[1]. [صفحه 47]
فرد انقلابي به هنگام برنامهريزي براي انقلاب، بايد به حد اعلا زاهد باشد. اين صفت، مهارت رزمي او را بالا ميبرد، و پايداري و مقاومت او را بيشتر ميکند و اهرمي است که وي را در انجام دادن مسئوليتهايش ياري ميدهد.
صفحه 46، 47.