جهاد... جهاد... جهاد...
جهاد... جهاد. تا بدين وسيله شکرگزاري خداوند را به جاي آوريم و شايستگي خود را براي کسب خلافت او و نيل به بهشت او نشان دهيم. امام علي (ع) ميگويد: و الله مستاديکم شکره، و مورثکم امره، و ممهلکم في مضمار ممدود لتتنازعوا سبقه، فشدوا عقد المازر، و اطووا فضول الخواصر، لا نجتمع عزيمه و وليمه، ما انقض النوم لعزائم اليوم، و امخي الظلم لتذاکير الهمم. «خداوند به پاس نعمتهايش از شما شکرگزاري ميخواهد و خلافت خود را به شما واميگذارد. و درميدان زندگي به شما فرصت ميدهد تا با يکديگر رقابت کنيد (جايزهي اين مسابقه، همانا بهشت است). پس کمر همت بربنديد، و جامههاي دست و پا گير را از تن در کنيد (شما را از حرکت باز ندارد) و بدانيد که سختکوشي با خوشگذراني سازگار نيست (با فروغلتيدن به لذتراني، نميتوان شهد پيروزي را چشيد) بسا که خواب، عزمهاي روز را در هم شکسته و تيرگيهاي شب، که [صفحه 26] همتهاي والا را سست کردهاند.»[1].
خداوند از ما شکرگزاري ميطلبد، و خلافت خود را بر زمين به ما ميسپارد. فرصت ما محدود است پس بايد به جهاد برخاست...
صفحه 26.