پاداش جهاد
بنابراين مبارزه با دشمنان حق بر کسي که حق را شناخته، واجب است و اين کار همه روزه و در هر مکان در حکم فريضهاي عيني است. انسان وظيفه دارد که از روي حق عمل کند و در عين حال به دفاع از حق نيز برخيزد. کافي نيست که ستمگر نباشيد، بلکه لازم است از ستمديدگان نيز دفاع کنيد. [صفحه 24] امام علي (ع)، در نامهاي به کارگزار خود در قلمرو همدان و اصفهان چنين ميگويد: ... و اما بعد... فان جهاد من صدف عن الحق رغبه عنه وهب في نعاس العمي و الضلال اختيارا، فريضه علي العارفين، و انا قد هممنا بالمسير الي هولاء القوم الذين عملوا في عباده الله بغير ما انزل الله... و اما بعد... جهاد با کسي که از راه حق دور شده و به اختيار خود به سراشيب نابينائي و گمراهي فروافتاده، بر رهروان حق واجب است. ما کمر همت بستهايم تا با مردمي که آئين خداوند را ناديده گرفتهاند، اموالي را (که همگان در آن شريکند) غصب نمودهاند، حدود شرعي را کنار گذاشتهاند، حق را پايمال کردهاند، در زمين فساد پراکندهاند و با قاسطين پيوند دوستي بستهاند نبرد کنيم، (کوردلي آنان تا به جائي است) که هر گاه خداوند بهترين فردشان را به ولايت بر آنان بگمارد، کينهي وي را به دل ميگيرند، و اگر ستمکارهاي بر آنان فرمانروايي کند، به او مهر ميورزند. در بيدادگري اصرار دارند و در تفرقه افکني همکاري ميکنند. بارها در برابر حق ايستادهاند، و در گناهکاري و ستمگري همدستي نمودهاند. چون اين نامه به تو رسد مقام خود را به مورد اعتمادترين يارانت بسپار و به سوي ما رهسپار شو تا در کنار ما با چنين دشمني روبرو شوي، و بدينسان فريضهي امر به معروف و نهي از منکر را به جاي آوري، با حق همراه گردي، و از باطل دور شوي. زيرا ما و تو هيچ يک از پاداش جهاد بينياز نيستيم، و خداوند يگانه [صفحه 25] برآورندهي نيازما و پناه ماست.»[1].
بايد با کساني که رفتاري مخالف آئين الهي در پيش گرفتهاند، مبارزه کرد.
صفحه 24، 25.