علامت ايمان
[صفحه 180] علي عليهالسلام فرمود: علامه الايمان ان توثر الصدق حيث يضرک علي الکذب حيث ينفعک، و ان لا يکون في حديثک فضل عن علمک، و ان تتقي الله في حديث غيرک. نشانهي ايمان آنست که: راستي را آنجا که به ضرر تست بر دروغي که به نفع تو است ترجيح دهي، و گفتار تو از حدود علم و دانشت بيش نباشد، و در بازگوئي گفتار ديگران از خدا بترسي و از افتراء دوري کني. [صفحه 181]
ايمان حقيقي با ايمان ادعائي تفاوت دارد چه ممکن است ادعاي ايمان باشد و خود ايمان نباشد. و بر عکس ممکن است ادعا نباشد ولي ايمان باشد. پس بايد علائم ايمان را در نظر گرفت و به وسيله آنها به وجود ايمان پي برد. آنچه مسلم است آنست که ايمان در اعضا و جوارح آدمي اثر ميگذارد و آنها را در عملي که مورد پسند خداوند است به کار مياندازد. يکي از اعضاء شريف آدمي زبان است زبان آدم بيبند و بار، آزاد و رها است. هر چه ميخواهد ميگويد و به هر نحوي که تطبيق با مصلحت آني و ظاهري او دارد به جريان ميافتد. ولي زبان آدم با ايمان محدود است در موقع سخن گفتن خدا را در نظر دارد، آخر کار را ملاحظه ميکند، حيثيت و آبروي خود و ديگران را محترم ميشمارد، بنابراين، مومن راست ميگويد ولو به ضررش تمام شود، در حدود اطلاعاتش سخن ميگويد و سخن ديگران را که نقل ميکند چيزي از خودش اضافه نمينمايد.
صفحه 180، 181.