عبادت بيروح
[صفحه 172] علي عليهالسلام فرمود: کم من صائم ليس له من صيامه الا الجوع و الظما، و کم من قائم ليس له من قيامه الا السهر و العناء، حبذا نوم الاکياس و افطارهم. چه بسيار روزهداري که از روزه، جز گرسنگي و تشنگي براي او (بهرهاي) نباشد. و چه بسيار شب زندهداري که از نمازش جز بيداري و خستگي (چيزي) براي او نيست. چه خوش است خواب و روزه نداشتن زيرکان (دانايان و اشخاص با معرفت که عباداتشان بر اساس عقائد و صحيح استوار و براي خداست). [صفحه 173]
عبادت يعني پرستش و بندگي خداوند. شکي نيست که خداونداحتياج به عبادات ما ندارد و اين ما هستيم که براي تزکيه نفس، نيازمند به عبادت ميباشيم. هر کري که به عنوان عبادت انجام دهيم، خضوع و تعظيمي است که نسبت به پروردگار ابراز داشتهايم. اگر آن عمل طبق دستور مقرر انجام گيرد خداوند آن را ميپذيرد و در باطن آدمي اثر معنوي ميگذارد انسان اگر توفيق يافت و به اين طرز، بندگي خدا کرد قلبش روشن ميشود و مايل است که در اين راه بيشتر کوشش کند و عبادت هر چند سخت باشد براي او آسان ميشود و تعجب ميکند که چگونه ديگران از عبادت خدا روگردان هستند و به واسطه عبادت وضع او تغيير ميکند و در کارهاي او اثر عبادت ظاهر ميشود. اصل هدف هم همين است که آدمي به وسيله عبادات واقعي، آراسته گردد وگرنه عبادات ظاهري ارجي ندارند و مانند کالبدي بيجان و پوستي بيمغز بدون فائده خواهند بود.
صفحه 172، 173.