شگفتيها

اگر انسان، مبدا و منتهاي خود را ملاحظه کند و بيچارگي، حقارت و ناتواني خويش را در نظر بگيرد يقينا از اسب سرکش تکبر، پياده شده و اخلاق زشت خود را به اخلاق پسنديده‏اي عوض مي‏کند.

اگر کسي به آثار صنع و ايجاد پروردگار با ديده‏ي بصيرت بنگرد ناچار به ذات اقدسش پي برده و ايمان مي‏آورد.

آنکه کاروان مردگان را مي‏بيند بايد بداند که اين کاروان در انتظار او هم هست، و نبايستي عفريت آدم خوار مرگ را از ياد برد.

آنکه جهان آفرينش را مي‏نگرد و قدرت و ابداع الهي را متوجه مي‏شود و مي‏بيند که خداوند همه‏ي موجودات را از کتم عدم به عالم وجود آورده و بدون سابقه آنهارا آفريده است، بايستي به روز قيامت و زندگي پس از مرگ، اقرار کرده و زنده کردن مردم را براي خداوند قادر مطلق آسان بداند.

و چنانچه کسي از روي اين دلائل محکم و کافي چيزي نفهميد و به حقايق نامبرده اذعان نکرد، غفلت او را فراگرفته و واقعا آدم عجيبي است.

[صفحه 156]

علي عليه‏السلام فرمود:

عجبت للمتکبر الذي کان بالامس نطفه، و يکون غدا جيفه، و عجبت لمن شک في الله و هو يري خلق الله، و عجبت لمن نسي الموت و هو يري الموتي، و عجبت لمن انکر النشاه الاخري و هو يري النشاه الاولي.

تعجب مي‏کنم از آدم متکبري که ديروز نطفه بوده و فردا مردار خواهد شد، و تعجب مي‏کنم از کسي که در وجود خدا شک دارد، در صورتي که مخلوقات او را مي‏بيند و تعجب مي‏کنيم از کسي که مرگ را فراموش کرده و حال آنکه مردگان را مي‏بيند. و تعجب مي‏کنم از کسي که جهان آخرت را انکار مي‏کند و حال آنکه اين جهان را مي‏بيند.

[صفحه 157]

صفحه 156، 157.