ابزار رياست











ابزار رياست



کسي که به مقام رياست رسيد، و بر مسند حکومت تکه زد و عده‏اي از مردم را تحت فرمان خويش داشت کار پر زحمت و دشواري را به عهده گرفته است. زيرکي کارداني و از همه مهمتر، حوصله‏ي زيادي، لازم دارد، تا آن بار سنگين را به منزل برساند. زيرا رئيس، بايد: 1- منصب خود را حفظ کند، به اين معني که مراقب مخالفين باشد، و کارشکني‏هاي آنان را بي‏اثر نمايد. 2- وظائف خود را به نحو احسن انجام دهد 3- به توقعات و انتظارات مراجعين با در نظر گرفتن امکانات توجه کند، و تا حدودي که ممکن است آنها را انجام دهد و چنانچه راهي براي خواسته‏هاي آنان وجود نداشته باشد، با خوشروئي و منطق آنان را قانع کند. 4- به کارهاي شخصي خود هم برسد. کسي که کم‏طاقت باشد نمي‏تواند در برابر اين کارها استقامت کند، زود عصباني مي‏شود، خستگي به او دست مي‏دهد و بالاخره اجبارا بايد مقام خويش را ترک گويد. اما آدم بردبار، يک‏تنه اين امور را اداره مي‏کند و ناراحت نمي‏شود و خشمناک هم نمي‏گردد.

[صفحه 26]

علي عليه‏السلام فرمود:

آله الرياسه سعه الصدر.

ابزار رياست، سعه‏ي صدر (يعني حلم و حوصله بسيار) است.

[صفحه 27]


صفحه 26، 27.