شاهد و قاضي











شاهد و قاضي



ارتکاب گناه به ضرر خود شخص گناهکار تمام مي‏شود و به خدا زياني نمي‏رساند، گناه اگر در خلوت انجام گيرد مسئوليت آن از لحاظ رعايت اجتماع کمتر ولي از نظر جسارت به مقام ترس ربوبي تفاوتي با گناه آشکارا ندارد زيرا خدا همه چيز را مي‏داند و به همه چيز و همه کس احاطه دارد. کاري نيست که از زير نظر او رد شود و کسي نيست که بتواند از قلمرو حکومت او بيرون رود. بنابراين دور از عقل است که آدمي در محيطي خارج از انظار مردم نافرماني خدا کند به خيال اينکه خدا از او اطلاعي ندارد و از کرده‏ي او بي‏خبر است. خداوند قهار آن شاهدي است که خود همه چيز را مي‏نگرد و بدون ترديد و ابهام به مقتضاي مشاهده و علم خود درباره‏ي ما قضاوت مي‏کند و اين خود ما هستيم که بايد در هر آن به خدا توجه داشته باشيم و او را در خلوت و جلوت ناظر اعمال خودمان بدانيم.

[صفحه 144]

علي عليه‏السلام فرمود:

اتقوا معاصي الله في الخلوات، فان الشاهد هو الحاکم.

از معاصي خدا در پنهانيها پرهيز کنيد زيرا همان خدائي که شاهد است در روز رستاخيز حکم خواهد بود.

[صفحه 145]


صفحه 144، 145.