شادي دل











شادي دل



انسان در اين جهان گاهي دلتنگ و باصطلاح گرفته است. البته براي رفع دلتنگي و به نشاط آمدن، عواملي وجود دارد که هر کس مطابق ذوق و سليقه خاص خود از آنها استفاده مي‏کند. ولي به طور کلي بايد گفت که يک دسته از اين عوامل، مادي هستند از قبيل تماشاي گلهاي رنگارنگ، چمن‏هاي سرسبز و خرم، آبهاي جاري، کوههاي برافراشته، هواي آزاد دشت و بيابان، اندام موزون و زيبا و بالاخره مناظر شگفت‏انگيز طبيعي، که آدمي را لذت مي‏بخشد و از پرتو لذت بردن، دل نيز نشاط مي‏يابد.

دسته ديگر عوامل معنوي هستند که مستقيما روي قلب آدمي اثر گذارده و آن را شاداب مي‏نمايند و آنها عبارتند از سخنان حکمت‏آميز و نکات و اشارات جذاب. اينها هستند که دل را منقلب کرده و به آدمي روح تازه‏اي مي‏دمند. چه بسيار اشخاصي که براي پيش‏گيري از ناراحتي‏هاي روحي و يا هنگام بروز آنها به اين عوامل پناه برده و آلام دروني خويش را با آنها تسکين مي‏دهند.

[صفحه 142]

علي عليه‏السلام فرمود:

ان هذه القلوب تمل کما تمل الابدان، فابتغوا لها طرائف الحکم.

اين دلها خسته مي‏شوند همچنانکه بدنها خسته مي‏گردند. پس براي رفع خستگي دلها، نکات نغز و تازه‏ي بجوئيد.

[صفحه 143]


صفحه 142، 143.