سوءظن











سوءظن



دين اسلام دين اخلاق و پيمبر اسلام راهنماي اخلاق است. اصول اخلاقي مبتني بر سرشت باصفاي آدمي است که در مورد خوبيها و بديها حساسيت کامل دارد. يکي از نادرستيها بدگماني نسبت به مردم است که فطرت انساني از آن بيزار مي‏باشد و به هيچ‏وجه آن را نمي‏پسندد. از اين جهت انسان اگر پاک و خوش نيت باشد و کارهايش معقولانه و درست باشند، حتي الامکان رفتار و گفتار ديگران را تخطئه نمي‏کند و فکر مي‏کند که مانند رفتار و گفتار خودش صحيح مي‏باشند. و اگر گاهي احتمال خطا در سخن کسي بدهد باز اعتنا به احتمال خود نمي‏کند و طوري آن سخن را توجيه و تفسير مي‏نمايد که بد و زننده نباشد. اما در صورتي که به هيچ وجه احتمال خوبي درباره‏ي گفتاري ندهد و صد در صد بداند که گوينده دروغ گفته و يا هدفي ناپاک دارد بناچار آن سخن را زشت و نادرست مي‏شمارد.

[صفحه 140]

علي عليه‏السلام فرمود:

لا تظنن بکلمه خرجت من احد سوءا و انت تجد لها في الخير محتملا.

به سخني که از ذهن کسي خارج شده تا احتمال خوبي در آن مي‏دهي گمان بد مبر.

[صفحه 141]


صفحه 140، 141.