راهنمائي
براي اينکه گاهي انسان مصلحت خود را تشخيص نميدهد و ممکن است در ارتکاب بعضي کارها اشتباه کند. اگر کسي متوجه خطاي او شد و فهميد که بيراهه ميرود و او را از آن کار نهي کرد و يا اينکه پيش از شروع در عمل خلافي از عواقب وخيم آن کار، او را ترسانيد، خير او را خواسته است و راضي نشده که در مهلکه افتد، و واقعا بر او منتي نهاده است پس بايد به همان اندازه که اگر خبر خوشي به او ميداد خشنود ميشد، از آن ترسانيدن نيز خوشوقت شود. [صفحه 120] علي عليهالسلام فرمود: من حذرک، کمن بشرک. کسي که تو را (از بدي و نادرستي) برحذر داشت مانند کسي است که (خير و خوشي را) به تو بشارت داده است. [صفحه 121]
چقدر خوب بود اگر از حرف حق خوشمان ميآمد و هر سخني را که بوي نصيحت و خيرخواهي ميداد با کمال ميل ميپذيرفتيم و گذشته از آنکه از گويندهي آن بدمان نميآمد تشکر کرده و ممنون ميشديم، براي چه؟
صفحه 120، 121.