ديگران به جاي خويشان
[صفحه 116] علي عليهالسلام فرمود: من ضيعه الاقرب اتيح له الابعد. کسي که خويشاوند نزديکتر به او توجه نکند بيگانهي دورتر براي ياري او برانگيخته ميشود. [صفحه 117]
پيوند خويشاوندي انگيزهاي اصيل و طبيعي است که بدون اختيار دلها را به هم نزديک ميکند. به واسطهي همين پيوند است که جذبه و کششي ايجاد ميشود گرچه طرفين (جاذب و مجذوب) از اين پيوستگي اطلاعي نداشته باشند اما گاهي به واسطه عواملي چند، در مواقع لزوم که انتظار کمک از خويشان ميرود، به وظيفه قرابت «صلهي رحم» عمل نميشود و از نزديکان تفقدي مشاهده نميگردد. شخص گرفتار در اين صورت بايد به نفس خود و پشتيباني خداوند روف اعتماد کند و بداند که براي او از غيب مدد ميرسد و آنان که اصلا مورد نظر نبوده و اميدي به مساعدت آنها نداشته از جاي ميجنبند و از او حمايت ميکنند. مانند حضرت پيغمبر صلي الله عليه و آله که از قبيلهي خود «قريش» مخالفتها ديد ولي طايفه «اوس» و «خزرج» به ياري او شتافتند.
صفحه 116، 117.