در معرض تهمت
[صفحه 104] علي عليهالسلام فرمود: من وضع نفسه مواضع التهمه فلايلومن من اساء به الظن. کسي که خود را در معرض تهمت قرار دهد. البته نبايد کسي را که گمان بد به او ميبرد سرزنش کند. [صفحه 105]
هميشه چشمان دريده مردم بيادب کنجکاوانه به فرد فرد آدميان مينگرد. و اعمال و رفتار آنها را زير نظر دارد البته اين نوع کنجکاويها اساس دوستي ندارد بلکه غرضورزي آنها را به وجود آورده است. از اين جهت ميبينيد بدون اينکه دربارهي موضوعي عميقانه بررسي شود روي همان موضوع تکيه کرده و سطحي دربارهي مردم قضاوت ميکنند گاهي هم کار بجائي ميرسد که به محض مشاهدهي کوچکترين عملي که احتمال انحراف در آن داده ميشود، سر و صدا بلند کرده و شروع به تهمت زدن مينمايند. با اين حال تکليف چيست؟ آيا انسان بيباکانه خود را دستخوش اين تهمتها قرار دهد؟ يا اينکه از هر جهت مواظب خود باشد و تا جائي که شايسته و عاقلانه است خود را محدود نمايد و کاري نکند که او را متهم ساخته و دامن پاک او را آلوده و لکهدار کنند؟ اين مطلب را از مولاي متقيان علي عليهالسلام سوال ميکنيم و جواب آن را از حضرتش ميخواهيم
صفحه 104، 105.