خطر آبرو
[صفحه 94] علي عليهالسلام فرمود: من ضن بعرضه فليدع المراء. کسي که به آبرو و حيثيت خود بخل ميورزد (و نخواهد که آن را از دست دهد) بايد ستيزه را ترک نمايد. [صفحه 95]
انسان عاقل و با ايمان، هنگامي که سخني از کسي شنيد، اگر آن سخن حق است آن را تصديق ميکند و ميپذيرد، و اگر باطل است گوينده را با ملايمت و نرمي متوجه بطلان آن نموده و با مدارا او را مجاب و قانع ميکند البته اين در صورتي است که گوينده در مقام لجاجت نباشد و اما اگر گوينده سخن نادرستي گفت و اصرار داشت که گفتار بياصل خودش را به کرسي بنشاند و شنونده هر چه او را راهنمائي کرده و خواست از سخنش منصرف نمايد ديد فائده ندارد و گوينده به هيچ وجه حاضر نيست اعتراف به خطاي خود کند. در اين صورت گوينده از حد معمول مباحثه خارج شده و روشي در پيش گرفته است که ستيزه نام دارد. اين روش ناپسند غالبا منجر به نزاع و کشمکش ميان افراد شده و در خلال آن به حيثيت طرفين توهين و لطمه وارد ميگردد.
صفحه 94، 95.