حكومت بر دلها











حکومت بر دلها



جامعه‏اي سعادتمند است که محبت در آن وجود داشته باشد و افراد آن، نسبت به يکديگر متمايل باشند. اما اين تمايل و دوستي بايد از طريق نوازش و دلجوئي به عمل بيايد و به صرف نزديک بودن و تماس داشتن افراد با يکديگر فراهم نمي‏شود. به دليل اينکه هميشه افراد بسياري همديگر را در کوچه و خيابان و ساير جاها مي‏بينند و تا دلهاي آنها به هم نزديک نباشد الفتي ميان آنها به عمل نمي‏آيد. زيرا دلهاي آدميان مانند حيوانات وحشي است که در کوه و بيابان به سر مي‏برند و از آدميزاد ترسان و گريزانند و با کسي انس نمي‏گيرند. براي رام کردن و اهلي نمودن آنها مدارا و رافت لازم است. دلهاي آدميان هم همينطورند طبعا مايل به کسي نمي‏شوند مگر آنکه احساس محبت نمايند.

بنابراين، آنان که مي‏خواهند با خشونت و تندي، دلها را به سوي خود متوجه کنند سخت در اشتباهند.

[صفحه 92]

علي عليه‏السلام فرمود:

قلوب الرجال و حشيه، فمن تالفها اقبلت عليه.

دلهاي مردم، وحشي هستند. کسي که آنها را با مهرباني به دست آورد به او رومي‏آورند.

[صفحه 93]


صفحه 92، 93.