چهره گويا
[صفحه 86] علي عليهالسلام فرمود: ما اضمر احد شيئا الا ظهر في فلتات لسانه و صفحات وجهه. هر کس چيزي را در دل پنهان کرد ناخودآگاه در طي سخنانش و يا در آثار چهرهاش آشکار ميشود. [صفحه 87]
انسان در اين جهان ممکن است معرض حوادث ناگوار و يا پيشآمدهاي مسرتبخش قرار گيرد. و به اين مناسبت گاهي ملول و زماني بشاش است. اين ملالت و بشاشت مربوط به قلب هستند. و هر چند انسان کوشش و دقت کند تا پرده بر روي غمها و يا شاديهاي درون خويش بيفکند و علاقه يا نفرت خود را مخفي سازد مگر ممکن است؟! مگر ميتواند آنچه در خزانه دل دارد نگهداري نموده و از ظهور آنها جلوگيري کند؟ خير! انسان چنين قدرتي ندارد. زيرا هر چه زبان خود را کنترل کند باز غفلتا در ضمن سخن، آنچه نبايد بگويد ميگويد و هر چند قيافه گرفته، و باطن خود را عوضي نشان دهد باز از آثار چهرهي او مردم تيزبين آنچه نبايد بفهمند ميفهمند.
صفحه 86، 87.