جبران گناهان











جبران گناهان



در نهاد انسان نيروئي است که از آن به نام «نفس اماره» تعبير مي‏کنند. اين نفس برخلاف عقل، آدمي را به بديها امر مي‏کند. انسان در اثر وسوسه‏ي نفس ممکن است آلوده به گناه شود و چه بسا بي‏باکي بيشتري از خود نشان داده و گناه سنگيني مرتکب شود. منتها آدم لاقيد در صدد جبران گناه برنمي‏آيد. ولي آدم خردمند که از سرزنش وجدان در اثر ارتکاب گناه ناراحت مي‏شود تا زنده است در فکر جبران خواهد بود، و هر وقت فرصتي براي او پيش آمد، آن فرصت را غنيمت شمرده و اقدامات لازمه را به عمل مي‏آورد تا خود را از آلودگي گناه پاک کرده و از عواقب وخيم آن محفوظ بماند.

[صفحه 82]

علي عليه‏السلام فرمود:

من کفارات الذنوب العظام اغاثه الملهوف و التنفيس عن المکروب.

از جمله چيزهائي که گناهان بزرگ را محو مي‏کند ياري کردن مظلوم و شاد نمودن اندوهناک است.

[صفحه 83]


صفحه 82، 83.