تندرستي و بي‏نيازي

تندرستي و بي‏نيازي دو نعمت بزرگ مي‏باشند و فرصتهاي باارزشي براي انسان به وجود مي‏آورند. آدم عاقل قدر آنها را مي‏داند و با داشتن آنها حداکثر استفاده مشروع را مي‏کند و چون هميشه به فکر آن روزي است که شايد آن دو نعمت از او گرفته شوند، آنها را عزيز و گرانبها مي‏شمارد ولي آدم غافل از سلامت و ثروت مست و مغرور مي‏شود و هنگامي به خود مي‏آيد که از آن دو نعمت محروم شود و بنگرد که در روزگار سلامت و توانگري بهره‏برداري شايسته‏اي نکرده است.

[صفحه 76]

علي عليه‏السلام فرمود:

لا ينبغي للعبد ان يثق بخصلتين: العافيه و الغني، بينا تراه معافي اذ سقم، و بينا تراه غنيا اذ افتقر.

سزاوار نيست که آدمي به تندرستي و بي‏نيازي خود اعتماد کند چه مي‏بيني در حين تندرستي ناگهان بيمار و در حين بي‏نيازي ناگهان فقير مي‏گردد.

[صفحه 77]

صفحه 76، 77.

---