تقوي
پرهيزکار صلاح خود را به خوبي تشخيص ميدهد و گوئي احساس يک راهنماي باطني ميکند که در همه مراحل به او امر و نهي مينمايد. پرهيزکار، خود تنها، با دوستان با توده مردم، در مجالس و محافل و در هر کجا و در هر حال باشد به وظيفه ديني خود عمل ميکند و از رويهي خويش دست برنميدارد. آدم پرهيزکار به واسطه داشتن صفت تقوي ساير اخلاق نيک مانند جود، شجاعت، حلم، عفت و غيره را دارا ميباشد. بنابراين، آيا چنين صفتي سرآمد صفات نيک و پسنديده نيست؟. [صفحه 74] علي عليهالسلام فرمود: التقي رئيس الاخلاق. تقوي سرآمد اخلاق (نيکو) است [صفحه 75]
تقوي در لغت به معني تحفظ و نگهداري است و در علم اخلاق منظور آنست که انسان از خدا بترسد و خود را از گناه حفظ کند. کسي که قوهاي در او باشد که بتواند بر نفس خويش مسلط شود و به خواهشهاي آن اعتنا نکند و تابع عقل و شرع باشد داراي صفت تقوي يعني پرهيزکاري است، و خود آن شخص را متقي يعني پرهيزکار ميگويند.
صفحه 74، 75.