پيغام و نامه











پيغام و نامه



انسان نمي‏رسد همه‏ي کارهائي را که دارد خودش انجام دهد، و بالاجبار براي بعضي از کارها بايد از وجود ديگران استفاده کند: مثلا لازم است با کسي راجع به موضعي مذاکره نمايد و صلاح نمي‏بيند و يا اينکه نمي‏تواند شخصا او را ملاقات کند و حضوري مطالب خويش را به او بگويد، لابد کسي را نزد او مي‏فرستد، و مقاصد خود را به وسيله آن شخص به صورت پيغام به او مي‏رساند. البته بايد نماينده‏ي که براي اين کار انتخاب مي‏کند شخص فهميده و سخن‏سنج باشد و تناسبي با مقام خودش داشته باشد زيرا دانائي و طرز تفکر فرستاده، ملاک خرد و فکر فرستنده محسوب مي‏شود، و اگر مي‏خواهد کاملا احتياط کند و خاطر او جمع باشد که پيغام حتما مطابق ميل و خواسته او به طرف مي‏رسد و از اين حيث هيچگونه نگراني نداشته باشد بايد راه ديگري در نظر بگيرد و آن راه آن است که طي نامه‏اي که رعايت نکات ادبي و اخلاقي در آن شده است پيام خود را به طرف ابلاغ کند چه خطرهاي احتمالي که در نماينده هست در نامه نخواهد بود.

[صفحه 68]

علي عليه‏السلام فرمود:

رسولک ترجمان عقلک و کتابک ابلغ ما ينطق عنک.

فرستاده‏ي تو مترجم (نماينده) عقل تست و نامه‏ي تو رساتر چيزي است که از طرف تو سخن مي‏گويد.

[صفحه 69]


صفحه 68، 69.