پذيرش اعمال
به هر جهت، عمل آدم پرهيزکار هر چند کوچک و جزئي باشد چون خداوند آن را ميپذيرد با ارزش است و در نامه عمل او ميدرخشد و روزي پاداش آن را دريافت خواهد کرد اما عملي که از آدم بيتقوي سر زند با توجه به توضيح فوق هر چند زياد باشد بيارزش است و نتيجهاي نزد خدا براي انجام دهنده آن نخواهد بود. [صفحه 62] علي عليهالسلام فرمود: لا يقل عمل مع التقوي، و کيف يقل ما يتقبل. هيچ عملي که با تقوي همراه باشد کم نيست. چگونه عملي که پذيرفته شده کم باشد!. [صفحه 63]
خداوند متعال در قرآن مجيد فرموده است: «انما يتقبل الله من المتقين- خدا منحصرا اعمال پرهيزکاران را ميپذيرد» فلسفهي اين مطلب اين است که اشخاص پرهيزکار هر عملي که انجام ميدهند براي خدا و تقرب به درگاه اوست، تظاهر، ريا و خودنمائي در آن ندارند، از اين جهت شرائط و آداب آن عمل را کاملا رعايت کرده و آنرا شايسته قبول مينمايند ولي اشخاصي که تقوي ندارند کارهائي که بجا ميآورند، براي خودنمائي است نه براي امتثال امر پروردگار، از اين جهت شرائط لازمه آن عبادت را منظور نداشته و آن عمل را از درجه قبول ساقط مينمايند.
صفحه 62، 63.