بزرگترين عيب
[صفحه 58] علي عليهالسلام فرمود: اکبر العيب ان تعيب ما فيک مثله. بزرگترين عيب آنست که آن صفتي که در خودت هست از ديگران عيب بشماري. [صفحه 59]
آدم فهميده و متين هميشه در صدد تهذيب خويش ميباشد و مايل است که خود را از رذائل و نقائص پاک کند در ضمن مشغول انجام وظيفهاي که انتخاب کرده و شغلي که به او محول شده است ميباشد. اين آدم هيچگاه توجه به عيوب مردم پيدا نميکند و هرگز حاضر نيست تجسس کند و به عيوب ديگران واقف شود. زيرا اين عمل ناپسند را منافي انسانيت و مروت ميداند. ولي آدم نادان و سبک مغز اصلا در فکر اصلاح خودش نيست و نميخواهد معايب خويش را رفع نمايد. از خودش به کلي صرف نظر کرده اما چشم به ديگران دوخته است که ببيند چه عيبي در آنها وجود دارد تا از آنها انتقاد نمايد. اين آدم گاهي چنان سرگرم عيبجوئي از اشخاص ميشود که از خود غفلت ميکند و همان عيبي که از ديگران ميگيرد و آن را وسيله سرزنش قرار ميدهد در خود او موجود است اين شخص بايد بداند که خودش به بزرگترين عيبها دچار شده است.
صفحه 58، 59.