بخشش اندک
آيا در اين مورد تکليف او چيست؟ به کلي کمکي نکند و خود را از آن فيض و طرف را از آن بخشش، محروم سازد؟ و يا بدون آنکه شرمنده و ناراحت شود به اندازه توانائي خويش کمک کند؟ اينک جواب اين سوال را از بيان ساده و عقلائي علي عليهالسلام دريافت داريد: [صفحه 52] علي عليهالسلام فرمود: لا تستح من اعطاء القليل، فان الحرمان اقل منه. از بخشيدن چيز کم، شرم مکن، چه محروم نمودن از آن کمتر است. [صفحه 53]
وقتي که انسان تشخيص داد در موردي، بخشش سزاوار است و او ميتواند به اين وظيفه انساني عمل کند، بايد بيدرنگ در آن مورد، بخشش نموده و از بذل مال دريغ ننمايد و چنانچه تشخيص داد، ولي به اندازه نظر بلند خويش، قدرت مالي نداشت و نتوانست آنطوري که شايسته است کمک عمدهاي بکند، و از کمک جزئي نيز خجالت ميکشيد.
صفحه 52، 53.