مراتب علم
خير! بلکه سزاوار است که دانش و بينش، اعمال و رفتار آدمي را در جهت صحيحي رهبري کند و مفاسد و معايب او را مرتفع سازد و خلاصه از حرکات و سکنات آدمي آثار دانش و بينش مشهود باشد. کساني که اين استفاده را از علم خود نکنند، به خودشان و علم ستم کرده و قدر و مرتبه علم را آن طوري که شايد و بايد نشناختهاند. [صفحه 216] علي عليهالسلام فرمود: اوضع العلم ما وقف علي اللسان. و ارفعه ما ظهر في الجوارح و الارکان. پائينترين مرتبهي علم آن است که بر زبان متوقف گردد و بالاترين مرتبهي علم آنست که اثر آن در اعضا و جوارح آشکار شود. [صفحه 217]
علم يکي از مواهب عاليه پروردگار جهان است. بشر به اين موهبت مفتخر شده است تا در تاريکيهاي زندگي مشعلي فروزان. فرا راه خويش و ديگران داشته باشد. آيا سزاوار است آدمي با داشتن چنين راهنمائي، خود را اصلاح نکرده و به فضائل اخلاقي آراسته نسازد؟ و فقط اندوختههاي علمي خويش را بر زبان جاري ساخته و در هر مجلس و محفل که قدم نهد، با بيان و گفتار خويش اين گوهر گرانبها را به ديگران ارزاني دارد؟
صفحه 216، 217.