حکمت 470
[صفحه 243] بدارد هر کست با رنج اندر بدانکه او بود بدتر برادر که او دارد تو را ز آسودگي باز به اندوه و به محنت يار و انباز که تکليفي که افزون شد ز طاقت همان رنج است و اندوه و مشقت ملازم چون به رنج از جانب دوست شوي ميدان که بدتر دوستت اوست براي خويش گلچين کن تو ياري که از دوشت نگيرد گر که باري نبگذارد به دوشت از بدي بار نيندازد تو را در رنج و آزار
صفحه 243.