حکمت 442
[صفحه 221] هر آن مردي به شوخي و مزاح است مزاج وي سبب بر افتضاح است چو شوخي و سبک روحيش کار است به سختي کار عقلش سست و زار است دهان بر خنده هر موقع که وا کرد خرد را داد از دست و رها کرد چو دريا اي پسر سنگين و آرام شود بيرون ز جلفيها به بزن گام که هر کس با سبک روحي کند زيست به جز نامش به زشتي در جهان نيست
صفحه 221.