حکمت 425
[صفحه 209] جهان و عيش آن خالي است با لذات فنا در آن شود بالذات لذات نبايد در خوشي پر پي فشردن نبايد نقش عيش از دل ستردن گنه را چون شود گردو نه دائر شما آريد رنجش را به خاطر همه عصيان حق از کف گذاريد يکي از بعد مردن ياد آريد چو در محشر خدا خواهد بپرسيد ز هر کاري لذا از وي بترسيد بود چون زهر تلخي از پي نوش شما سازيد نوشش را فراموش
صفحه 209.