حکمت 399
[صفحه 182] خدا نسپرده بر مردي خرد را جز آنکه برد با آن زشت و بد را چو روزي سهمگين در پيش آيد رها از سختيش عقلش نمايد به هر کس حق در از الطاف بگشاد بدو انديشه و عقل و خرد داد به گيتي ار نداد او را پشيزي همه داده ز دارائيش چيزي کسي را ور دهد مال فراوان خرد ليکن عطا ننمود بر آن کليد گنجها داده به دستش همان با فقر کرده پاي بستش خرد باشد همان رخشنده جوهر کز اول خلقتش فرموده داور درون پاک از آن تابناک است به دين و کفر معيار و ملاک است چو نبود جاي تطويل سخن را ز توصيف خرد بندم دهن را
صفحه 182.