حكمت 353











حکمت 353



[صفحه 134]

تو را گر با خدايت خواهشي بود روا گر خواهي آن خواهش شود زود نخستين خواه از درگاه داور دعا و هم درودي بر پيمبر به پيغمبر درودي چون فرستي برآرد حاجتت حق با درستي چرا زيرا که ايزد بس کريم است به ما الطاف و انعامش عميم است دو حاجت گر از او خواهي برآورد نه آنکه يک برآرد يک گذارد چو بر جان نبي نورش درخشد تو را هم حتم حاجتها ببخشد


صفحه 134.