حكمت 352











حکمت 352



[صفحه 134]

تو اي آنکه اديب و نکته داني مشو با مردم اندر بدگماني سخن گر از کسي شد در تراوش که بتوان حمل کردش بر رهي خوش مبر بيهوده ظن بد بدان حرف مکن آن را به جز در نيکوئي صرف و ليکن در جهان گر کم و داد است عيان از توده شر است و فساد است به خوبي آن زمان بد حمل کردن بود بر خويشتن مغرور بودن زمان گر بد پلنگي باش خونخوار ندرد تا که گرگت همچو پروار


صفحه 134.