حکمت 350
[صفحه 132] به هر کس نعمت حق رو نمايد به دل بايد در از بيمش گشايد هراسانيد آنسان که ز کيفر ببايد شد بترس از بيم داور خدا اين نکته را داده تذکر که بايد کرد از نعمت تشکر کسي گر از تشکر روي برتافت به جاي نعمتش نقمت به جان يافت کسي را نعمت ار حاصل برايش شد و ديد از براي خود گشايش اساس عيش شد بهرش مرتب نبيند خويش را در آن معذب خود اين کس فکر را دست هشته است ز بيم و خوف حق غافل نشسته است و گر بر کس امور زندگي لنگ شد و گيتي گرفتش در ميان تنگ گر آن را امتحاني او نبيند ره ناشکري از ايزد گزيند مر اين کس اجر و پاداشش تباه است به محشر نزد نيکان رو سياه است
صفحه 132.