حکمت 346
[صفحه 128] يکي را داد فرزندي خداوند به عرض تهنيت از بهر فرزند يکي گفتش شوي در کامکاري پسر بهرت شود يکه سواري چو او در دشت جنگ و کين بتازد بر اقران سرافرازت بسازد مگر اين گفته از وي شاه بشنود بگفتش اين مگو آنگاه فرمود بگو کن شکر بخشايشگر فرد که فرزند پسر را روزيت کرد اميد است آنکه او سروي برومند شود گردد دلت زو شاد و خرسند شود ستوار از وي برز و نيرو ز نيرومنديش کار تو نيکو شود پشت تو او در زندگاني تو زان پشت قوي در کامراني
صفحه 128.