حکمت 333
[صفحه 115] هر آن مردي ندار و تنگدست است به گردن از عفافش پالهنگ است ز زشتي تن چو او با فقر پير است ز عفت فقر را پيکر خوش آراست به دست تنگ چون شد پاکدامن از او خوشنود باشد ذات ذوالمن ز ثروت ور به جسم کس لباس است وز آن ثروت به يزدان در سپاس است همان شکر و سپاس وي ز نعمت بود تاجي به فرق مال و ثروت
صفحه 115.