حکمت 322
[صفحه 107] بشر را کمترين چيزي که لازم بود زيبد شود آن را ملازم بود آنکه اگر نيکي خدا کرد فراوان نعمت از مهرش عطا کرد به طاعت شکر نعمت را گذارد که نعمت بيشتر در چنگ آرد و گر تن داشت در کار کسالت فزودن را نشد از طاعت آلت مبادا بر خداي خويش عاصي شود نعمت کند صرف معاصي که نعمت را کس ار صرف گنه کرد دو گيتي روزگار خود سيه کرد به دنيا فقر را فعلش مهيا است به دوزخ جايگاه وي به عقبا است
صفحه 107.