حکمت 279
[صفحه 65] مرآن داناي اسرار خدا را يکي پرسيد اسرار قضا را شهش فرمود تاريک اين طريق است يکي دريا است بس ژرف و عميق است بود از خدا سربسته اين گنج نشايد برد در پيدايشش رنج به اسرار قدر گر راه پيمود کسي فکر و خرد را سخت فرسود در اين قلزم مشو بيخود شناور که در لاي و گلش گردد فرو سر بشر ز ادراک نفس خود زبون است ز ادراک قضايش حال چون است اگر کس فکر اسرار قدر کرد خطا رفت و به حيرت شد ضرر کرد
صفحه 65.