حكمت 278











حکمت 278



[صفحه 64]

جهان گر بر کسي روزي خوشي خواست بساط نوش و عيشش نيکو آراست به رويش باب از شادي گشودند به رويش خلق طوبي له سرودند دو روزي دورش اندر عيش نگذاشت که راه کج سري با وي نه برداشت تمامي آن خوشي از وي ستانيد به خاک درد و اندوهش نشانيد بلي گر دهر روزي کرد اقبال بود ادبار و رنج او را به دنبال نپيمايد بر انسان جام صافي که ننمايد بدرد آن را تلافي


صفحه 64.