حکمت 247
[صفحه 25] به کار آن کس که مفرط هست و تند است به هر ره پاي عقلش لنگ و کند است ز تندي چون سوي نرمي گرايد پشيمان گشته بر دانش فزايد و گر آن آتشش آمد به دل سرد وز آن شدت بخجلت رو نياورد از آن تندي نشد پژمان و درهم در او ديوانگي سخت است و محکم ز گلزار خردمندي برون است نگون از سر بگو دال جنون است
صفحه 25.