حکمت 243
[صفحه 21] ز زهر گيتي آن کو تلخکام است ز شهد آخرت نوشش به جام است و گر کس کام وي شيرين به دنيا است دهان تلخش ز رنج و درد عقبا است ز عيش دهر هر کس ديده پوشد به کار آخرت مردانه کوشد به عقبا فارغ است از رنج و از غم درآيد در جنان دلشاد و خرم
صفحه 21.