حکمت 236
[صفحه 17] به هر نعمت براي حق مطلق بود لازم يکي حقي محقق هر آن کس حق آن نعمت ادا کرد به شکر نعمت از خود حق رضا کرد خدا آن نعمتش افزون نمايد به روي او در رحمت گشايد و گر طي طريق گمرهي کرد به شکر نعمت حق کوتهي کرد خدا بستاند آن نعمت ز دستش کند در تنگدستي پاي بستش دلا گر ذات بخشايشگر فرد تو را با دولت و نعمت قرين کرد مبادا بر تن از کفران لباسي بپوشي و نمائي ناسپاسي به شکرانه نعم بر زيردستان ترحم کن بنوش و هم بنوشان
صفحه 17.