حکمت 216
[صفحه 238] شگفت است آنکه غرق آه و اشک است بمال و دولت مردم برشگ است بسوي خلق باشد چشم و رويش حسد چون عقده است اندر گلويش چرا اين کج روش کاينسان به پستي است بغفلت از مقام تندرستي است بمال و جاه خلقش گشته محسود برويش از حسد دلها است مسدود به پيکرهاي مردم ديده نارد حسد بر صحت مردم ندارد
صفحه 238.