حکمت 192
[صفحه 219] چنين در لوح قدرت حق نوشته است که با هر مرد همره دو فرشته است ز عمر و زندگي تا او است محفوظ ز هر شر آن دواش دارند مخفوظ اجل بر جا است تا پاي ثباتش دهند از غرق و از حرقش نجاتش وليک آندم که دورانش سر آيد عمل را گاه مزد و کيفر آيد بچنگ مرگ سازندي رهايش نگهداري نيار اندز برايش بسي ديدم کسي افتاد در چاه سلامت شد برون چون بر فلک ماه بسا ديدم کسا لغزيد پايش ز پله گشت گور تنگ جايش بشر را عمر باشد محکم اسپر نگهدارد بشر را از بد و شر بسر تازد چو ما را مرگ گستاخ شود آن محکم اسپر سخت سوراخ و زان سوراخ بارد تير و پيکان کند آماج ناوک جان انسان کشد از گاه و از تخت سرورش بخواري ميکشد در قعر گورش
صفحه 219.