حکمت 184
[صفحه 212] چو انسان وجهه همت کند کار در آن دل راست اقبالي و ادبار اگر با ميل دل رو سوي آن کرد بدان که آن را به نيکي بر سر آورد به بيميلي ور از آن روي گرداند نشايد سوي آن کارت فرس راند بکاري چونکه دل گرديد مجبور شود سرگرم آن با ديده کور نگردد کار طي در حال کوري بود آن از نکوکاري بدوري بهر کاري دلا با قلب خرم بکن رو شو بکار نيک همدم که گر کاري بدلگرمي گزيني پشيماني و دل سردي نبيني به هر کارت بود چون دل بخواهش شوي مورد به تحسين و ستايش
صفحه 212.