حكمت 162











حکمت 162



[صفحه 197]

بسا اشخاص که يک لقمه خوردند بدان يک لقمه جان دادند و مردند طمع را در غذا آلوده چنگال که در چنگ قضا گشتند پامال به افراط ار که تاجر پاي پست است بزودي او دچار ورشکست است نيفتاده بدستش سود سرشار شود عمري به بدنامي گرفتار بهر جا حرص حاکم هست و ساريست در آنجا اين مثل مجرا و جاري است


صفحه 197.