حکمت 146
[صفحه 189] اگر که کار مردم زشت و نيکو است به نيک و زشت آنان گر تو را رو است به نيت گر که با نيکان قريني به ميل دل برشتان همنشيني از آن نيک و بد استي چون تو خورسند از ايشاني و با آنان همانند خدا ناکرده آن کار ار که باطل بدو کشتي در آن باطل تو داخل بدان در گردنت ز آن دو گناه است بتر ز آنها تو را حالت تباه است يکي بر باطل از جان دل نهادن يکي بر کار باطل ايستادن تو انصاري ز باطل سخت بگريز بکار حق و با نيکان درآويز نباشي گر که مرد کار و کردار بجان و دل نکويان دوست ميدار
صفحه 189.