حکمت 130
[صفحه 164] نمودار چهار چيزت حق عنايت کند چار ديگر از تو کفايت تو را گر حق موفق بر دعا کرد اجابت کرد و حاجاتت روا کرد و گر بر توبهات فرمود مامور پذيرفت و درونت کرد پر نور به استغفار اگر دستور دادت ز آمرزش دري بر رخ گشادت و گر دستور وي شکر و سپاس است فزوني را به جسمت ز و لباس است گواهي را رضي گوهر برافزود شهود آورد از قرآن و فرمود که در قرآن خدا مژده بما داد چنين با صوت جان بخشش صلا داد که رو سوي من آريد از انابت کنم تا آنچه خواهانيد اجابت ستم را گر بخود کس در گشوده بخود بد بر خدا عصيان نموده چو دل را سوي استغفار آرد خدا هر زشتي از وي در گذارد و گر از من نمايد کس تشکر ز نعمت دست و دامانش کنم پر و گر کس سوي زشتيها گرايد پشيمان گشته پس سوي من آيد گناه رفته را بر وي نگيرم ز رحمت توبهاش را ميپذيرم خدايا جسم (انصاري) نزارست به عفو و رحمتت اميدوار است ز ناداني ستمها کرده بر خويش کنون از غصه دارد سينه را ريش بده توفيق تا اشگي فشاند تو را در شب به قلبي پاک خواند به راه توبه تازد تند رخشي که تا جرم و خطاهايش ببخشي
صفحه 164.