حكمت 107











حکمت 107



[صفحه 133]

چو در بند طمع مردي اسير است زبان او به بندي سخت گير است طمع دارد چو از مردم تمتع نيارد گفتن حق زان توقع ز مردم چشم مال و جاه دارد دو چشم از عيب آنها بسته دارد وليک آن کس که همچون سرو آزاد طمع را بار سخت از دوش بنهاد بزشتيهاي مردم در شمار است فرامين خدا ز و پايدار است


صفحه 133.