حکمت 107
[صفحه 133] چو در بند طمع مردي اسير است زبان او به بندي سخت گير است طمع دارد چو از مردم تمتع نيارد گفتن حق زان توقع ز مردم چشم مال و جاه دارد دو چشم از عيب آنها بسته دارد وليک آن کس که همچون سرو آزاد طمع را بار سخت از دوش بنهاد بزشتيهاي مردم در شمار است فرامين خدا ز و پايدار است
صفحه 133.